Sloop Vondelweg

Reeds medio jaren zeventig werd duidelijk dat het voormalige vervallen houten schoolgebouwtje wat jarenlang Apollo uitvalsbasis was ruimte moest maken voor uitbreiding van het nieuwe Crooswijk. Eind jaren zeventig werden de sloopplannen concreter. Er moest dus een nieuw onderkomen worden gezocht. Bij de ALV van 26 januari 1979 worden drie mogelijke opties genoemd: Het Trefcentrum, inwonen bij het COC of een pand in eigen beheer. Dit laatste werd toen nog niet als reële optie gezien. Mede vanwege het behoud van een eigen identiteit werd met een ruime meerderheid het Trefcentrum als verkozen boven het COC. Uiteindelijk kreeg Apollo te horen van de gemeente dat ze nog tot begin september 1980 kunnen blijven in de Vondelweg. Het Trefcentrum, een soort van buurthuis, waar diverse organisaties hun activiteiten en soosavonden kunnen houden zou in januari 1981 gereed zijn om in te trekken. Apollo zat dus een aantal maanden vanaf de sloop en het kunnen betrekken van de soosruimte van het Trefcentrum zonder ruimte. Een persbericht in juli 1980 met het verzoek of mensen een ruimte voor Apollo wisten die in de tussentijd gebruikt zou kunnen worden leidde niet tot geschikte ruimtes. Uiteindelijk werd er alsnog tijdelijk ruimte gevonden onder het COC aan de Coolsestraat 94.

Coolsestraat 94

Vanaf 7 november 1980 hield Apollo in afwachting op het gereed zijn van de ruimte van het Trefcentrum haar cafe-avonden in het pand van het buurtcentrum Kruiskade aan de Coolsestraat 94. De Coolsestraat is een zijstraat van de West-Kruiskade. Het COC huurde hier de bovenruimte. Apollo huurde hier de begaande grond voor de vrijdagavond. Het verblijf aan de Coolsestraat zou echter langer duren dan gepland. Door een brand in het pand van het Trefcentrum zou het tot september 1981 duren voordat het pand van het Trefcentrum gereed was. Het huurcontract van Apollo liep echter eind februari af. Het COC zou dan vanaf 1 maart 1981 ook de begaande grond gaan huren van het buurtcentrum Kruiskade.

Nadat bij de ALV van 16 januari 1981 de opties met de leden waren besproken, waarbij de voorkeur van de leden lag bij een nieuw pand en als alternatief onderhuren van het COC, hakte het bestuur de knoop door. Apollo zou de onderverdieping onderhuren tot en met 4 september 1981.

Het Trefcentrum

Op 11 september 1981 werd de eerste vrijdagse soosavond gehouden in het nieuwe onderkomen aan de Westersingel 19 in de buurt gelegen van Rotterdam Centraal Station. Dit onderkomen was van het Trefcentrum welke deze aan verenigingen verhuurde op basis van een huur per bezoeker zijnde 1 gulden (0,45 eurocent) per bezoeker. Hiertegenover stond dat een deel van de baropbrengst voor Apollo was.

Contacten met het Trefcentrum waren reeds in de voorgaande jaren gelegd. Er waren frequent integratiefeesten georganiseerd samen met het Trefcentrum. Intrekken in het trefcentrum zou dus goed passen in de integratiedoelstelling.

Het trefcentrum was een grote ruimte wat niet altijd leidde tot een gezellige sfeer. Dit laatste zou dan ook onder andere spanningen opleveren ten aanzien van deze locatie.

De leeftijdsgrens

In het Trefcentrum zou een belangrijk stukje geschiedenis voor Apollo worden geschreven. Ondanks dat Apollo een jongerenvereniging was kende Apollo tot en met 10 december 1982 geen leeftijdsgrens.

Voor die dag stonden alle activiteiten open voor iedereen. Het probleem hiervan was dat de jongeren de werkgroepen over lieten aan de oudere garde. Daarnaast was de sfeer voor jongeren die nog met hun coming-out speelde hierdoor niet optimaal.

In februari 1980 gooide de dan 21 jarige Kees Waaldijk dan ook de knuppel in het hoenderhok met het discussiestuk 'Ik ben nog jong en ik wil wat'. In dit discussiestuk pleitte hij voor de invoering van een leeftijdsgrens. Het discussiestuk schreef hij op basis van een ervaring die hij onlangs daarvoor had meegemaakt in Apollo: “Vrijdag 1 februari kwam ik na vier weken weer eens op Apollo. [..] Ik zag maar een paar bekenden met wie ik wilde praten. Zij waren allen in gesprek of bezig. Ik voelde me al wat eenzaam en was al niet met een al te goede bui naar Apollo toegekomen. Dit rotgevoel werd nu versterkt doordat een van de oudste bezoekers mij aansprak. Ik zag daarin niets anders dan een opdringerige versierpoging. Dat stond me tegen. Ik ben naar het toilet uitgeweken.”

In zijn discussiestuk pleitte hij dan ook voor een leeftijdsgrens om te voorkomen dat jongeren zich ongemakkelijk voelen en ervoor te zorgen dat Apollo niet een 2e COC werd. In de praktijk was dit echter wel zo en werd Apollo druk bezocht, maar helaas niet alleen door jongeren en had het COC te kampen met matige bezoekersaantallen.

Op 25 april 1980 werd er een thema-avond gewijd aan het onderwerp. Het zou echter tot augustus 1982 duren voordat Paul Coppoolse en Frans Stein in het Vijgeblad voorstellen zouden doen voor het invoeren van een leeftijdsgrens voor Apollo.

Op 1 oktober 1982 vond er een ALV plaats om de voorstellen te bespreken. Zoals van te voren voorspeld door het bestuur zou het punt van de leeftijdsgrens de gemoederen op de ALV bezig houden. Er waren felle tegenstanders en fervente voorstanders. Als belangrijke argumenten voor kwamen onder andere naar voren:

• Dat de jongeren garde teveel overlaten aan de oude garde omdat die toch alles wel doen en zo niet zelf actief worden;
• Dat het beleid dan door jongeren wordt gevoerd hetgeen nieuwe jongeren aantrekt;
• Dat Apollo zich dient te onderscheiden van het COC;
• En dat de geloofwaardigheid van Apollo als jongerenvereniging op het spel stond.

De tegenstanders brachten daar tegen in dat er dan wellicht te weinig leden zouden overblijven voor het bemannen van de werkgroepen. Daarnaast moest de onaantrekkelijkheid van de soosruimte en het beleid om jongeren te trekken aangepast worden volgens de tegenstanders en niet het invoeren van een leeftijdsgrens.

Met 23 stemmen voor en 11 stemmen tegen werd uiteindelijk besloten om een leeftijdsgrens in te voeren. Omdat dit een statutenwijziging noodzakelijk maakte en er voor de concrete invulling van de leeftijdsgrens dan tijdige voorstellen aan de leden moesten worden gepresenteerd moest er een tweede ALV worden uitgeschreven.

Op 10 december 1982 werd concreet gestemd voor voorgestelde leeftijdsgrenzen van 21 tot en met 27 jaar. In de eerste stemronde bereikte geen van de leeftijden een absolute meerderheid van 2/3 van de stemmen. De leeftijd van 25 jaar was echter met 12 stemmen voor en 10 stemmen tegen de favoriet. In de 2e stemronde was deze ook de optie met de meeste voorstemmers en werd derhalve de leeftijd tot en met 25 jaar de leeftijdsgrens van Apollo. Gelijk met de leeftijdsgrens werd ook de naam van de societeit gewijzigd van “Societeit Apollo, voor homofiele jongeren en belangstellenden” in “Societeit Apollo, voor homoseksuele meiden en jongens”.

De invoering van zou nog lang de gemoederen bezig houden. Nodig te oud lid nam afscheid van Apollo of staakte de contributiebetalingen. Het ongenoegen over de leeftijdsgrens zou nog frequent naar nieuwe besturen geuit worden. Soms met uitgebreide en in dichtstijl geschreven epistels.

Naar de Dirk Smitsstraat

Het Trefcentrum was qua ruimte al snel geen groot succes. De ruimte was te groot en miste daardoor de gezelligheid. Daarboven op kwam dat de relatie tussen het Apollo bestuur en het bestuur van het Trefcentrum verslechterde. Er waren spanningen aan beide zijden. Vanuit het trefcentrum kwamen beschuldigingen dat Apollo de bar vies achterliet, Apollo bezoekers de WC hadden beklad en lampen stuk maakte en bovendien zou iemand van Apollo de (derde) geluidsinstallatie gestolen hebben. Vanuit Apollo kwamen verwijten ten aanzien van de openingstijden (nachtvergunningen die niet voor Apollo werden aangevraagd), een scheidingswand, de beloofde bergkast, verlichting en de geluidsinstallatie). De spanningen liepen verder op vanaf medio 1983. Er werd besloten om verder te zoeken naar een ander locatie. Er werden door het bestuur contacten gelegd met het NIVON. Het NIVON is vereniging voor natuur en cultuur welke gevestigd is aan de Dirk Smitsstraat 76 in een voormalig schoolgebouw. Het NIVON heeft verschillende ruimtes beschikbaar met een gezellige uitstraling. Ruimtes werden toen nog niet verhuurd door het NIVON. Het bestuur van het NIVON stond daar sceptisch tegenover. Echter de staf stond er welwillend tegenover en zag in Apollo een permanente activiteit die daarmee een precedent voor hun zou scheppen. Het bestuur van het NIVON stemde toe. Op 26 augustus 1983 werd er een ALV belegd door het Apollo bestuur en werd besloten de activiteiten in het NIVON-gebouw voort te zetten. Per 1 oktober werd de huur opgezegd en op 7 oktober werd het eerste themacafé georganiseerd in het nieuwe onderkomen.

Op 11 en 12 november werd de nieuwe locatie met een officieel feest in gebruik genomen waarbij direct het 15 jarig bestaan van de vereniging werd gevierd.

Publiciteit in de bibliotheek?

Publiciteit is en was voor Apollo van levensbelang. Apollo stond vroeger bekend om de vele stickers en pamfletten die door heel Rotterdam geplakt werden. Soms tot ergernis van partijen die hier last van hadden zoals de RET. Het beplakken zou tot ver in de jaren negentig voortduren. Waarbij van horen zeggen na de bestuursvergaderingen er op uit gegaan werd om te plakken Echter door de strengere regelgeving en striktere vergunningsregels zou dit uiteindelijk totaal verstompen.

In een tijd zonder internet waren creatieve publiciteituitingen van belang om de doelgroep te kunnen bereiken. De publiciteitgroep bedacht daarom begin 1984 een boekeninlegger. Deze boekeninlegger zou in alle romans en informatieboeken moeten komen met een homoseksueel thema. Het publiciteitteam ging 5 bibliotheken en kreeg van 4 hiervan toestemming om dit te doen. Dit echter tot ergernis van het bestuur van de Rotterdamse Bibliotheek.

Terug naar het Trefcentrum

De redelijk afgelegen locatie van het NIVON was niet bevorderlijk voor de bezoekersaantallen. Reeds vanaf maart 1984 leidde dit tot discussies binnen het bestuur of Apollo niet weer zou moeten verhuizen. Daarnaast was de ruimte die Apollo huurde bij het NIVON in eerste instantie behoorlijk kaal. Door het ophangen van Apollo / bij de doelgroep behorende posters en dergelijke kon dit redelijk worden opgelost. Echter toen besloot het NIVON de ruimte dubbel te verhuren als expositieruimte. Hierdoor hing er kunst aan de muur die de sfeer van de vrijdagavonden niet verbeterde. Het NIVON was niet bereid om hier wat aan te doen. Ook financieel werd het NIVON steeds minder aantrekkelijk. Vele beloftes die ze gedaan hadden aan Apollo kwamen ze niet na of werden teruggedraaid. Samenwerking met het NIVON werd onmogelijk. Ook het NIVON ervaarde de verslechterde samenwerking op deze manier en besloot eind 1984 dat de huurovereenkomst niet zou worden voortgezet met Apollo vanaf februari 1985.

Er moest derhalve een nieuwe ruimte gevonden worden. Apollo had de optie om weer terug te gaan naar het Trefcentrum aan de Westersingel of onderdak bij het COC te zoeken. De laatste optie zou de zelfstandigheid van Apollo sterk onder druk zetten. Daarnaast was het COC op dat moment ook qua huisvesting zoekende. Een locatie aan het Eendrachtsplein die het COC op het oog had was ook niet zeker (en zou het uiteindelijk ook niet worden daar het COC Rotterdam in 1986 zou verhuizen naar de Schiedamsesingel). De ALV besloot dan ook om voor de eerste optie te gaan. Mede omdat Apollo daar tegen gunstige voorwaarden kon vertoeven. De oude wrevels waren inmiddels weer bijgelegd tussen Apollo en het Trefcentrum. Op 4 januari 1985 vond de verhuizing plaats.